نقش کاربر مجوزهای انجام یک گروه از وظایف را برای کاربران تعریف می کند. در نصب پیش فرض وردپرس ، برخی از نقش های از پیش تعریف شده با مجموعه ای از پیش تعریف شده از مجوزها وجود دارد. این نقش ها Super Admin ، Administrator ، Editor ، نویسنده ، Contributor و مشترک هستند. هر نقش تعداد مشخصی از وظایف تعیین شده را دارد که مجاز به انجام آنهاست و به عنوان “توانایی” شناخته می شوند. قابلیت های بی شماری از جمله “نظرات_ متوسط” ، “انتشار_ پست ها” و “کاربران_ ویرایش” وجود دارد. اگرچه هر نقشی دارای مجموعه ای از قابلیت های از پیش تعریف شده است ، اما می توان از هر نقش قابلیت های جدیدی اضافه و حذف کرد. نقش های کاربر در مورد سایت های چند نویسنده وردپرس بسیار مفید است.
تا آنجا که به نقش های پیش فرض مربوط می شود ، Super Admin بالاترین سطح دسترسی را دارد در حالی که مشترک کمترین میزان دسترسی را دارد. نقش مشترک فقط به کاربر اجازه می دهد پست ها را بخواند اما چیزی ننویسد. مشارکت کننده می تواند پست بنویسد اما آنها را منتشر نکند. نقش نویسنده می تواند پست های خود را بنویسد و منتشر کند در حالی که ویراستاران می توانند همین کار را برای پست های خود و همچنین دیگران انجام دهند. سرپرست به همه ویژگی های مدیریت در یک سایت واحد دسترسی دارد و Super Admin در صورت وجود به کل شبکه دسترسی دارد.
با استفاده از افزونه ها می توان نقش های کاملاً جدیدی را نیز اضافه و حذف کرد. این به مدیر وب سایت اجازه می دهد تا افرادی را که می توانند پست ها را منتشر و ویرایش کنند ، صفحات ایجاد کنند ، پلاگین ها را مدیریت کنند ، نظرات را تعدیل کنند ، کاربران دیگر را مدیریت کنند ، پیوندها را تعریف کنند ، مضامین را مدیریت کنند و موارد دیگر را مدیریت کنند.
محدود کردن قابلیت های نقش های مختلف به مدیران وب سایت وردپرس اجازه می دهد تا کاربران دیگر در سایت خود شرکت کنند. نقش های کاربر این امکان را برای وب سایت های وردپرس فراهم می کند تا چندین نویسنده و هزاران کاربر ثبت شده داشته باشند. این انعطاف پذیری وردپرس را از یک سکوی ساده انتشار وبلاگ به یک بستر اجتماعی تبدیل کرده است که قادر به تأمین نیرو در سایت های عضویت ، نشریات آنلاین بزرگ و انواع دیگر سایت ها است که معمولاً به کاربران زیادی نیاز دارد.
خواندن اضافی h4>
.