چگونه می توان برده دستمزد خود نبود و به استقلال مالی دست یافت

درست است که امروزه آنها به ما شلاق نمی زنند و ما “آزاد” هستیم که خارج از کار هر کاری را که می خواهیم انجام دهیم ، اما واقعیت این است که نیمی از ساعت زندگی ما صرف پرداخت هزینه اجاره ، غذا و برخی از ما می شود هوی و هوس.

فلسفه کاری که در اسپانیا داریم بسیار شبیه فلسفه ای است که در دوران برده داری وجود داشت.

اینها برخی از عباراتی است که هنگام صحبت با مردم در مورد کار می شنوید:

• شما خوش شانس هستید که شغل دارید ، داشتن شغل مانند بردن در قرعه کشی است.
• شکایت نکن ، مبادا اخراج شوی.
• اضافه کار باید انجام شود ، اگر هزینه ای از آنها گرفته نشود اتفاقی نمی افتد ، برای آنها ارزش قائل هستند.
• رئیس رئیس است ، شما مجبور نیستید با او بحث کنید ، لازم نیست شکایت کنید. اگر رئیس چیزی بگوید ، بدون سوال انجام می شود.
• چگونه می توانم درخواست افزایش یا تعطیلات کنم؟

و این نگرش فقط به یک چیز برمی گردد ، که ما برده کار هستیم ، برده پول

شما قادر به از دست دادن شغل خود نیستید ، زیرا بدون آن حقوق ماهیانه زندگی شما از هم می پاشد.

بدون آن حقوق ، شما قادر به پرداخت اجاره یا رهن خود نخواهید بود و همچنین قادر به پرداخت اتومبیل یا تمام هزینه های ثابت خود نخواهید بود که بدون اینکه بدانید در حال رشد است تا جایی که تنها گزینه شما ثابت ماندن است.

آنچه ما را از بردگان متمایز می کند این است که می توانیم نه بگوییم.

اگر رئیس شما به شما گفت کاری را که نمی خواهید انجام دهید ، آزاد هستید که نه بگویید. اگر رئیس شما از شما می خواهد که اضافه کاری کنید حتی اگر با خانواده خود برنامه ای دارید ، آزادانه می توانید نه بگویید.

اما واقعاً این کار را می کنید؟

مطمئناً چنین نیست ، و دلیلش این است که حتی اگر متوجه آن نشویم ، باز هم برده هستیم.

ترس از دست دادن شغل شما را برده آن می کند و باعث می شود که واقعاً در انجام هر کاری که می خواهید با وقت خود آزاد نباشید.

اما ، همانطور که بعداً در این مقاله به شما می گویم ، این تنها گزینه شما نیست.

مسابقه موش – ما مصرف کننده هستیم h3>

من یک روزنامه نگار هستم: یعنی دنیای شما را آلوده می کنم. من مردی هستم که به شما گه می فروشم و شما را به خواب چیزهایی می اندازم که هرگز نخواهید داشت. همیشه چیز جدیدی برای ایجاد سن بالا وجود دارد. در حرفه من ، هیچ کس خوشبختی شما را نمی خواهد ، زیرا افراد شاد مصرف نمی کنند. ناراحتی همان چیزی است که تجارت را تحریک می کند. برای ایجاد نیازها ، پرورش حسادت ، سیری ناپذیری و درد ضروری است. این سلاح های من است ، و شما هدف من هستید. ” (فردریک بیگبدر ، نویسنده و روزنامه نگار سابق) ​​em>

جمله قبلی همه چیز را می گوید. ما در یک جامعه مصرف کننده زندگی می کنیم.

هزینه های مداوم به خوبی دیده می شود ، حتی می توانم بگویم که هزینه نکردن بیشتر از حد ضروری عجیب به نظر می رسد .

به افراد اطراف خود فکر کنید و تصور کنید که آنها یک مبلغ اضافی غیرمنتظره 500 یورویی دریافت کنند.

فکر می کنید تصمیم گیری در مورد نحوه هزینه آن چقدر طول می کشد؟
متأسفانه چیزی است که من آن را زیاد می بینم.

افرادی که در محیط زندگی من هستند و در بانک به 4 رقم نمی رسند و با یک مورد اضافی غیر منتظره روبرو می شوند ، از قبل در حال بررسی میزان هزینه Iphone جدید هستند.

اصطلاحی که روش زندگی ما را به خوبی مشخص می کند ، نژاد موش است.

وقتی شروع به کار می کنید ، شروع به درآمدزایی می کنید و شروع به خرج کردن می کنید.

شما یک ماشین می خرید ، خانه ای اجاره می کنید و شروع به جمع آوری هزینه های ثابت می کنید.

با افزایش سن شروع به کسب درآمد بیشتر می کنید ، اما به جای پس انداز بخشی از کار ، هزینه های خود را افزایش می دهید.

شما ماشین گران تری خریداری می کنید ، حتی اگر شما را به همان مکان دیگری برساند و در یک خانه بزرگتر زندگی کنید. علاوه بر این ، شما شروع به جمع آوری هزینه های بیشتر از آنچه فکر کرده اید می کنید.

شما صدها کانال در تلویزیون پولی دارید ، برای شام در مکان های گران قیمت می روید و اگر توانایی مالی آن را دارید حتی فرزندان خود را در یک مدرسه خصوصی ثبت نام می کنید.

بدون اینکه بدانید ، یک نکته پیش می آید که شما روی چرخ هستید که نمی توانید از آن خارج شوید